Het laatste nieuws van het project in Salard te Roemeië is te lezen op:    https://www.facebook.com/kamavtut/

 

Nieuwsbrief van Inci en Domien Timmer, kerst 2021.

Goedendag iedereen, 

Zoals al beloofd op Facebook zouden we snel een nieuw bericht delen. 

Alles loopt hier gelukkig lekker door, alleen is het soms hektische drukte als we kijken naar de  hoeveelheid kinderen die hier komen, op dit moment komen er 40 - 45 kinderen, en er komen nog  steeds nieuwe bij. 

Momenteel komen we 4 keer per week samen van 13:00 tot 17:00  

De kinderen komen gelukkig nog steeds met veel plezier hier naar de huiswerkbegeleiding, en dat  geloof ik ook wel, want als ik kijk naar mijn eigen kinderen en als ik soms zie wat die voor  huiswerk krijgen is dan niet erg makkelijk. 

Ook sijpelt er langzaam een nieuwe generatie kinderen binnen waar de ouders niet van naar  school zijn gegaan, en nu doorhebben dat je zonder school niet heel ver komt dezer dagen. Ook zie je vooruitgang in de opvoeding, omgang met anderen, ze kleden al beter. Tuurlijk heb je nog uitzonderingen natuurlijk. 

Begin december kwam een juf van school naar ons toe en vertelde hoe blij ze was met  huiswerkbegeleiding die de kinderen krijgen. 

Ze ziet dat de kinderen vooruit geholpen worden, en dat er er vooruitgang in zit. Wij vinden dat natuurlijk ook heel fijn om te horen, want dan weet je ook waarvoor je het doet. 

Het ouderen programma gaat ook gewoon door, wel zijn er de laatste maanden meerdere ouderen  ziek, en kunnen niet komen, ook speelt dat sommigen nog een beetje huiverig zijn voor corona  natuurlijk. 

We proberen ze af en toe te bezoeken, en dan vertellen ze dat ze graag zouden willen komen  maar niet direct de energie hebben, ze willen graag komen, ook om samen God te zoeken, velen  gaan niet meer naar de kerk of gemeente, dus voor hun is dit ook een stukje zondag. 

Ik probeer als ik naar de kerk ga wat ouderen mee te nemen, die haal ik dan op thuis en dan gaan  we samen naar de kerk hier tegenover. 

Op december de 25e hadden we samen met wat ouderen een kerstviering, hier was het niet heel  druk, we waren maar met 7 ouderen, maar het was heel goed, aan het begin van de maand  vroegen ze al, of er weer een kerstviering zou zijn, want het was zo mooi, en ze waren dan niet  alleen. 

We hebben heerlijk samen gegeten en gebeden, hierna zijn we samen met bijna iedereen naar  de kerk hier tegenover gegaan, en het was een hele fijne dag zo met elkaar. 

Ook tussen de ouderen die bij ons komen zijn er meerderen die alleen de kerst doorbrengen. Of er even snel een zoon of dochter langs, en dan zit je alleen verder met kerst. 

De voorbereiding voor deze dag was wel zwaar, ook al is zo’n viering niet groot, je deed toch wat  meer qua voorbereiding enz. 

Maar ook toen ik wakker werd, hadden we een gemis want voor mij miste ik toch Ibi neni, de  vrouw die ik mocht verzorgen, de hele dag had ik haar toch een beetje in mijn gedachten. Vorig jaar met kerst, was ze erbij en was ze zo blij met alles wat er gebeurde. Voor ze stierf vertelde ze vaak dat ik voor haar als een dochter was, en soms was het natuurlijk  ook andersom. 

We hopen elkaar ooit weer eens te zien! 

Andras gaat nog steeds naar mensen toe om ze te bezoeken en te helpen met bepaalde  producten zoals incontinentie materiaal, maar ook speciale energie drankjes, en allemaal andere  dingen. 

Ook bij de ouderen die op het programma komen gaat hij langs om soms even een praatje te  maken over hoe ze zich voelen, evt bloedruk meten, suikerspiegel meten enz enz. Ook hier wordt alles steeds duurder, alleen de pensioenen en salarissen stijgen niet. Voor veel mensen is dus deze hulp voor incontinentie materiaal heel nuttig. Wij zijn heel dankbaar dat we deze hulp kunnen geven aan de mensen in Salard en omstreken.

Wij bedanken jullie allen voor de hulp en steun die jullie geven aan iedereen hier. Samen mogen we met elkaar een lichtpuntje zijn in de wereld! 

De ouderen bidden vaak voor de mensen die het werk ondersteunen, en dat vindt ik heel fijn om  te horen. 

Tot slot wil ik nog een bijbeltekst delen: Matheus 25: 35-36 

35 Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven. Ik had dorst en u hebt Mij te drinken  gegeven. Ik was een vreemdeling en u hebt Mij in uw huis uitgenodigd. 36 Ik had niets om aan te  trekken en u hebt Mij kleren gegeven. Ik was ziek en u hebt Mij opgezocht. Ik zat in de gevangenis  en u bent bij Mij geweest. 

Wij danken u nogmaals! 

Een hele hartelijke groet van ons! 

Inci en Domien

 

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Werkreis naar Salard Roemenië. 

                   

           

        

          

Heel veel dank voor jullie inzet

Domien, Inci, Jan, Koos, Hans, ome Jan, Maria.

Jeany en Henk namens stichting G.O.U.D. Kockengen 

 

 

 

*******************

 

 

Reisverslag Kockengen - Salard (Roemenië) met start nieuwe activiteit! :   

 

Deze keer eens een wat uitgebreid verslag van een reis naar het project in Roemenië. Ik heb nu eens lekker de tijd om te schrijven aangezien ik deze week aan een liesbreuk ben geopereerd. Dus voorlopig even rustig aan doen en tijd voor dingen waar je doorgaans niet zo aan toe komt.

In begin maart ben ik samen met Jeany weer een weekje op het project in Salard in Roemenië geweest. Zoals eigelijk altijd gaan we dan met een afgeladen bus en met een zo vol mogelijk geladen trailer op reis. We proberen meestal de hulpreisjes met wat handel te kombineren ivm de best wel hoge reiskosten.

Op zo'n lange reis (2 dagen) wil je alle ruimtes goed benutten. Deze keer hadden we een bijzondere lading in de bus. En wel 15 grote dozen met medische matrialen. Er is namelijk een NIEUWE activiteit bij gekomen waar we ontzettend blij mee zijn. Er is nl gestart met de activiteit van "thuiszorg", maar daar zal ik verderop wat meer over vertellen. Zaterdag ochtend vertrokken we 5:30u thuis vandaan en na een lange rit met mooi weer maar wel met behoorlijke file in Duitsland,

waren we 'savonds om 20:30u net over de Hongaarse grens alwaar we altijd overnachten. Na aankomst in het hotel daar langs de route net over de grens, eerst even lekker eten en een glaasje heerlijke wijn. Vervolgens nog even genieten van de echte Hongaarse sfeer van dit hotel, en dan slapen in één van de keurige kamers. Volgende dag rond 9:00u weer vertrokken en op naar Roemenië. Het is zo onderhand een route die je bijna met ogen dicht kan rijden maar saai is het nooit, ik zie altijd weer nieuwe dingen en geniet dan ook steeds weer opnieuw van de reis al blijft het een behoorlijk lange zit.

 

Na opnieuw een mooie en rustige reisdag kwamen we rond 16:00u bij de bekende grensovergang aan, en reden we het dorp van bestemming binnen. Heel appart gevoel altijd weer, het is na al die jaren een soort 2e thuisland geworden. 1998 was de eerste keer dat ik hier in dit land kwam samen met een vriend Jan Paardenkooper die daar al heel wat jaren actief was. Jan en onze vriend Gerrit Keune uit Utrecht hebben al veel mooi werk gedaan zoals vele hulpgoederen gebracht, gemeentes en voorgangers ondersteund. En naast de persoonlijke vriendschappen die ontstonden, hebben Jan enGerrit daar heel wat kostbaar bijbels onderwijs kunnen geven. Daarna ben ik nog diverse keren met Jan en vriend Gerrit mee geweest maar uiteindelijk zelf in 2004 blijven hangen in het dorp Salard.

Daar ontstond vriendschap met een hollandse familie Clara en Rene Timmer die daar woonde.Rene had een akkerbouwbedrijf en Clara begon zich steeds meer bezig te houden met de vaak arme zigeunermensen aan de rand van het dorp.  Daarover kun je meer lezen onder kopje "geschiedenis". In 2006 hebben we een stuk grond kunnen kopen met wat opstalletjes en daar is toen het hulpproject van Clara verder opgezet, wat we met vele enthousiaste vrijwilligers in diverse fasen hebben opgebouwd. Ik schrijf dit om het gewoon weer even alles helder voor ogen te hebben. Nu 2017 zijn we dus al weer ruim 10 jaar actief in dit zelfde dorp en dankbaar voor wat allemaal mogelijk is geweest om hiervanuit naar de armste vooral kinderen iets te betekenen. In die 10 jaar is de lokatie met het opvallende knalgele project-gebouw een heel bekende plek geworden. 

Ook kennen we in die jaren heel wat mensen hier en vele kinderen kijken vrolijk op als je de straatjes in komt rijden. Daar zie je onderweg hierheen al weer naar uit moet ik eerlijk zeggen. Kinderen die buiten spelen in de straatjes met de meest eenvoudige dingen, Juist dat is eigelijk zo waardevol. Omdat zij niet meer hebben leer je tevreden zijn met genoeg. Armoede heeft 2 kanten denk ik vaak.  

Een warme ontmoeting van Inci en de kinderen en heerlijk om er gewoon weer te zijn. Domien was nog op bergreddings cursus en zou woensdag pas thuis komen. Voorin het projectgebouw hebben we inmiddels een eigen kamertje gemaakt voor gasten, ("pension kamavtut" genoemd.) Het projectgebouw is ooit kamavtut genoemd wat in de zigeunertaal "ik hou van jou" betekend.

Volgende ochtend alles uitladen en dat is altijd weer leuk. Door Clara, moeder van Domien, wordt vanuit NL vaak een aantal flinke dozen met boodschappen en leuke dingen voor haar 3 kleinkinderen meegegeven en dat is natuurlijk heeel spannend.

Verder nemen we naast zakken goede kleding en andere goed bruikbare dingen ook dozen met kaars-restanten mee. Hier is ook veel vraag naar omdat hier in ons straatje nog heel wat mensen wonen zonder electriciteit. Men woont niet alleen in krotjes of niet meer dan een hut, maar ook zijn er een aantal contianerbakken geplaatst door een andere stichting en daar woont dan bv een heel gezin in. Jeany is nog bij een weduwvrouw geweest die in één van die containers woont samen met haar zoontje van 9. Dit gezin is dan ook één van de situaties die we maandelijks ondersteunen vanuit de stichting.

 

 

Maar deze keer hadden we dus een bijzondere lading en wel met medische matrialen. Want de NIEUWE activiteit "THUISZORG" is gestart. Onze schoolmeester Andras heeft er een studie bij gevolgt en heeft in 3 jaar zijn diploma verpleger behaalt.  Al langere tijd zochten we naast het kinderwerk en hulp o.a. aan alleenstaande moeders, meer mogelijkheden om mensen te kunnen berijken waar we iets voor kunnen betekenen.    plan van thuiszorg van Andras is dan ook iets wat we heel graag willen ondersteunen en een warm hart toedragen. Dit betreft zorg voor vooral arme oudere mensen die thuis echt verzorging nodig hebben en dit gewoonweg niet kunnen betalen. En dan wat mij nog meer raakte zijn de eenzame mensen die geen of nauwelijks mensen om zich heen hebben om voor hen te zorgen. Verzorging nodig hebben en eenzaam zijn, dat lijkt me verschrikkelijk. Gelukkig zien we dan ook wel een lieve buurvrouw of bekende met een warm hart die dan langskomt om te helpen met wat eten maken of de boel verschonen of lichamelijke verzorging. Jeany en ik zijn samen met Andras naar een aantal van deze hulpbehoevende mensen geweest. Ik moest vaak mijn tranen in bedwang houden als je zo'n kamertje binnenkomt in armoedig huisje. Heel geduldig ging dan Andras eerst in gesprek met de patient waarna hij teder de verzorging begon van een zere plek of open wond, of aanleggen van een infuus.

We zijn geweest bij een vrouwtje die aan zuurstof zat en in haar kleine kamertje haar zelf nog een beetje wist te redden. Daar wat verzorgingsmatriaal zoals proteïne drankjes achter gelaten. Na ziekehuis kon ze nog moeilijk eten verdragen en was dit zeer welkom omdat dit daar nauwelijks en te duur verkrijgbaar is. 'smiddags zijn we nog terug geweest om een rolator te brengen zodat ze nog een beetje buiten kon zijn als het weer wat beter werdt. Heel dankbaar nam ze dit aan. Samen nog gebeden met haar en ze zag uit naar haar hemelse verlosser Jezus.

Daarna zijn we geweest bij een oudere man die verzorgt werdt door een vrouwtje die tijdelijk spec in huis was komen wonen volgens mij. Deze man was volledig aan bed gekluisterd en geheel afhankelijk van zorg. Hier heeft Andras eerst div verzorgingsmatriaal zoals luiers enz gebracht en de proteïne drankjes waren ook hier zeer welkom. Het mannetje lag daar bleek en mager, en keek ons dankbaar aan voor de hulp en aandacht die we konden geven. Op zeker moment zag ik dat hij zijn handen voude en ze heel langzaam omhoog hief. We hebben samen onze handen om zijn handen gebouwen en met hem gebeden tot onze hemelse Vader.

 

Opnieuw was dit voor ons een emotioneel moment en besefte we hoe eenvoudig je voor iemand iets kan betekenen. Zijn ogen straalde en in je hart voel je dat je samen met hem in gebed bij onze Vader in de hemel was. Ik hoopte dat De Heer hem maar snel thuis zal halen. Volgende dag zijn we weer bij hem geweest en heeft Andras een invuus aangelegt voor de nodige vocht en voeding. wat heb ik een respect gekregen voor die Andras.

Verder zijn we geweest bij een man die ook geheel van verzorging afhankelijk was. Deze man werdt door zijn schoondochter verzorgd en deze man straalde zo dankbaarheid uit. We hebben bij hen ook weer o.a. verband, incontinentie matriaal en de bekende voedingsdrankjes gebracht.  Was heel mooi om te horen van die schoondochter (ik schat rond 60 jaar), die zij dat als haar schoonvader is overleden zij ook wil gaan helpen met samen met Andras. Zij was ook verpleegster geweest zoals ik begreep. Prachtig om te horen dat mensen naar elkaar omzien. Maar met de vrijwillige inzet van deze lieve mensen is er nog geen medisch mariaal om dit goed te kunnen doen. Opnieuw realiseerden wij ons dat de verzamelde medische goederen meer dan welkom zijn.

Daarna nog een bezoek gebracht aan een oudere vrouw in een eenvoudig huisje, die op een soort bank lag tussen allerlei kleden en verzorgd werd aan haar benen met open wonden. Al snel liet ze zien wat er aan de hand was en ik schrok bij het zien van deze grote plekken. Zij woonde met haar zoon van rond de 60 denk ik en een buurvrouw kwam zo begreep ik regelmatig langs om de wonden te verzorgen. Maar voldoende steriel materiaal om de wonden optijd opnieuw te verbinden was erg schaars. Dus Andras had voor deze vrouw een stapeltje nieuw verband mee genomen en dat was hier dan ook weer zeer welkom

 

Ik vroeg aan de zoon, met steeds vertaling door Andras, of zij de bijbel kende. Direct werd de dekens opzij geschoven en ook de kat die aan het voeteneind lag moest opzij, en haalde die man een opgerolde doek zo leek het te voorschijn, waar een bijbel in bleek te zitten. Deze doeken werden om de bijbel gewonden om alles nog zo goed mogelijk bijelkaar te houden. Ik moest denken aan al de bijbels die wij thuis in huis hebben vanwege de vele vertalingen en het maakte me verlegen om dit zo gekoesterde levensboek hier in die doeken te zien

Na verzorging van haar wonden vroeg ik haar of ik voor haar mocht bidden. De zoon maakte dat met gebaren aan haar duidelijk want ze was geheel doof zo begreep ik. direct stak ze haar handen uit en ik sloot deze in mijn handen en we gingen bidden. Wat was deze vrouw vol van haar Heer, ik had nauwelijks een paar woorden gezegd of ze kwam met één lange stroom van woorden en tranen op gang. Samen baden we van alles wat op dat moment in onze geest opkwam en dat was zo bijzonder. Ik weet niet meer hoe lang dit duurde maar het was zo intens, dat ik dit niet snel zal vergeten.  

Zo hadden we dan deze week een aantal van Andras "nieuwe patienten" bezocht en we konden eigenlijk alleen maar stil en dankbaar zijn voor hetgeen op gang is gekomen in dit "omzien naar de zwakke". Heel veel keer heb ik aan het bijbelstuk uit Matt 25:40 gedacht waar staat, "toen u dit voor één van mijn minste broeders/zusters heb gedaan, heeft u het voor Mij gedaan" 

 

Ook wil ik hierbij schrijven dat al deze medische verzorgings matrialen waren ingezameld door onze vriendin met een heel groot hart voor de zwakste, Maria Roelofsen uit Capelle. Wij voelde ons zeer bevoorrecht om hier te mogen uitdelen wat Maria verzameld had. Alles was meer dan welkom!!  Maria nogmaals heel hartelijk dank!!!

  

Naast deze heel bijzondere bezoeken met Andras, de diverse vistites afleggen en nieuwe mensen leren kennen, hebben we de week verder gevuld met allerlei klussen op het project hier.  

Er is altijd wel werk te doen op het terrein of aan de gebouwen. Een houten gebouw vraagt nu eenmaal meer onderhoud dan een stenen gebouw en aangezien het mooi droog weer was zijn we dan ook samen aan het schilderen geweest. Daar hebben we samen echt van genoten hoe gek dat ook misschien klinkt.

Steeds opnieuw ervaar ik als ik hier op het project ben een bijzondere rust die ik thuis vaak mis. En ik zit hier echt niet de hele dag op mn kont. Maar er is echt een groot verschil tussen het gejaagde leven bij ons in het westen zoals NL en het leven hier van dag tot dag in Roemenië. Zelf heb ik al jaren veel last van darmspanning (spastische darmsyndroom) wat zich uit in behoorlijk veel pijn, maar het vreemde is dat als ik hier ben nauwelijks last daar van heb. En wat betreft aantal uren maken eigenlik net zoveel bezig ben als thuis.

Verder was er nog wat timmerwerk hier en daar en ook ons “pension-kamer” hebben we nog wat verder ingericht en aangekleed.  Woensdags was Domien weer terug van zijn 14 daagse cursus reddingswerker in de bergen. Dus hebben we nog een dag of 5 met elkaar opgetrokken en hadden we alle tijd om de plannen voor de komende tijd en elkaars visie te delen.

Nieuwe plannen zijn o.a. de aandacht voor oudere en vooral eenzame mensen uit het dorp. Het idee is om eens op zoek te gaan naar deze doelgroep die ongetwijfeld aanwezig is maar vaak niet opvalt achter de gesloten deurtjes. Het zou toch prachtig zijn als we bv 1 x per week een aantal van deze mensen thuis ophalen en meenemen naar het projectgebouw. Hen daar dan een lekkere kopje koffie en gebakje o.i.d. te geven en misschien een bv spelletje te doen. Ook een kans om een mooi bijbel verhaal te vertellen en zang en gebed te doen. Inci kwam met het mooie idee om dan ook nog hen een lekkere warme hap te geven voor dat ze weer thuis gebracht worden.  

Zo hebben we verschillende gedachtes cq verlangens met elkaar besproken en gaan proberen om dit verder uit te werken.  Verder zijn we nog geweest bij het gezin David en Inesz wie we ook al langere tijd kennen en daar ook weer eens lekker bijgepraat over vele onderwerpen. Dit gezin heeft een aantal jaren in Zeeland NL gewoond en zij kunnen aardig goed nederlandse taal en dat is voor mij echt super.

 

De Hongaarse taal is echt zo moeilijke taal om te leren dus ben ik nog steeds afhankelijk van iemand die mij vertaald. Op zich gaat dat wel maar het kost veel meer tijd allemaal .  Inesz is echt een evangeliste, heel graag verteld ze anderen waar zijzelf haar blijdschap en kracht vandaan haalt. Zelf heeft Inesz heel wat meegemaakt en het is dan ook een wonder van God en zegen voor die haar lief zijn dat zij weer zo is. Ook zij hebben een hart voor de armste om hun heen en daarmee raak je iets gevoeligs in Gods hart zo lezen we in Zijn Woord. Altijd weer leuk om hen te ontmoeten.

Maar goed, het einde van ons verblijf was in zicht en toen was het maandag 13 maart, mijn verjaardag. Nog nooit eerder gebeurd dat ik op die dag niet thuis was. Dit keer dus gevierd op ons 2^e adres tussen onze vrienden hier in Salard op het project in Roemenië.  

‘Smiddags ben ik de klas met kinderen ingegaan en heb daar taart uitgedeeld (midden in de les haha).  Daarna de kinderen gevraagd hoe oud zij dachten dat ik geworden was en degene die dit rade diegene mocht nog een gebakje.  Nou dat was leuk. Er waren die dachten 40 en er waren die dachten ……nee dat zeg ik niet.

Later in de middag ben ik nog een rondje wezen rijden met de Golfcar die ik meegenomen had om hier zo nu en dan te gebruiken. Ook dat was echt een feest. Soms waren er 9 personen aan boord en dat was dikke pret natuurlijk. Al met al was het een heel leuke verjaardag, echt een keer heel anders dan de vorige 55 jaar.

 

 

 

Dinsdagmorgen was het dan weer zover om de terugreis aan te gaan. Nadat we de avond ervoor afscheid hadden genomen zijn we om 6:00u Roemeense tijd weer vertrokken. Het was mooi droog rijweer en genoten van de trip. ‘Savond om 19:00u in Schlüsselfield in midden Duitsland bij ons vaste adres Josef Wachtler pension. Josef is een pracht vent waar je echt 24/7 terecht kunt. Ik kan me herrineren dat we hem wel eens uit zn bed gebeld hebben aan de voordeur, maar geen probleem. 

Josef heeft een (zij het heel eenvoudig) slaapplek voor ons. Zo eenvoudig de kamers zijn in het pension, zo uitgebreide is de tafel aangezet als je ‘smorgens beneden in het kleine ontvangst kamertje het “frühstück”nuttigd. Wij genieten altijd weer van de eenvoud hier in dit pension én van Josef die altijd in een zelfde grappige tempo zijn gasten bediend. En ja, als zuinige hollander genieten we ook van de prijs, €35,- voor 2 personen incl. frühstück en een gevulde thermocan koffie voor onderweg.

Zo gingen wij woesdag morgen dan weer fris en verkwikt op weg voor de laaste reisdag, en waren we ‘smiddags rond 16:00u weer thuis in Kockengen.

Tot zo ver ons reisverslag van de reis naar het project in Salard te Roemenië maart 2017. 

Namens stichting GOUD Kockengen, Jeany & Henk Seeleman.

 

 

p.s.

Ouder nieuws kunt u lezen onder de knop "nieuws geschiedenis" maar daarop ben ik nog bezig om te herinrichten.

...

 

 

 

   

Onze stichting heeft van de belastingdienst de status gekregen van ANBI, daardoor kunt u de giften die u schenkt aftrekken van uw inkomstenbelasting.
RSIN nummer : 815683066

Wilt u Stichting Goud financieel ondersteunen? Dan kan dat door een gift over te maken naar:

 

Bankgegevens Rabobank Kockengen

Rekeningnummer: NL32RABO0332833348

T.n.v. Stichting Goud Kockengen + Vermelding van de naam van het project.

Stichting Goud Kockengen.

p/a Nijverheidsweg 7

3628 GD Kockengen

Tel: 0346-241061

Mob:06-50218724

Lees meer

Lees meer